Een wijsheid van “de onsterfelijke zussen” is om in het hart te beginnen. Het hart, als thuisbasis van de ziel, denkt en voelt.
Het denkende hart schept helderheid in de vloeibare wereld van gevoelens.
Gedachten die via het hart gevoeld worden smelten zich een warme weg door het lichaam.
Het kloppende hart opent naar binnen toe. Met openen en sluiten verhoudt het zich tot de met het leven gepaard gaande veranderingen. Een open hart bezit een wetend kompas naar compassie.
Vanuit een open hart de in het bekken gelegen poort van de aarde sluiten, zoals Sun beschrijft, is dé basis voor eigenliefde. Eigen liefde kan een concrete vorm aannemen (Zoals wij oefenen met het yoni ei) of subtieler een respectvolle manier van met jezelf omgaan. Altijd vergroot het de interne draagkracht en vitaliteit. De poort van vóór de geboorte kan open gaan zodat het licht in je ogen gaat stralen. Het licht straalt als bij een pasgeborene omdat je de hemel hebt ontvangen.

Relikwie is een boeddhistische term die wordt gebruikt als metafoor voor de oorspronkelijke geest. Deze geest os onveranderlijk, “immortal”. De menselijke geest is wel degelijk veranderlijk versus de oorspronkelijke, onveranderlijke geest.
Eerste stap is om de menselijke geest toe te vertrouwen aan de onveranderlijke, grote geest. Pas als er rust is in dit samenvallen dan wordt het interessant wat Sun schrijft: deze geest, waarbij er eenheid en harmonieus samengaan is tussen de onveranderlijke en veranderlijke geest, treedt het hart binnen. Het hart kan dus het sterfelijke en onsterfelijke verenigen én wat ze schrijft is dat het hart zich opent voor deze twee-eenheid.

Het wassen slaat op het zuiveren.
De gele kleur verwijst naar “de steen der wijzen” of het “lood wat in goud veranderd” wordt door de externe alchemisten.
Misschien heb je wel eens kiemen gewassen? Kiemen breken heel makkelijk. Sun raadt je aan als je de goud gele kleur in jezelf hebt gevonden om daar dan heel zuiver mee om te gaan. En zorgvuldig, behoedzaam zodat de klkeine kiempjes niet van hun boontje breken, Je wast er wel de aarde van af maar de vruchtbaarheid blijft in de eigen aarde van het boontje zitten, de potentie als de blauwdruk blijft aanwezig en de volle kracht m te ontkiemen en te volgroeien ook.

Boven op de berg; is in de top van het hoofd. Maar ook de aarde die op de top van de berg het dichtst bij de hemel is.
Allereerst zegt ze dat die goed verankerd moet zijn in het lichaam ( lek geen energie weg door de bekkenbodem en houdt jezelf zeer stevig in je lichaam als je kruin zich opent). En dan dat de geest stil is, te midden van het sterfelijke en onsterfelijke. In het centrum van het denken en voelen, in het neutrale midden het goudgeel, de yuan chi te midden van het yin en yang, in het hart. Dus te midden van hemel en aarde; ook het centrum tussen het horizontale en verticale. Ter hoogte van de horizon, het hart tussen de buik en de aarde en het hoofd en de hemel.
Was daar de gele kiemen schoon; dus zuiver daar alle impulsen van binnen en buiten , van onder en boven, van voor en achter schoon. Heel behoedzaam en zorgvuldig, continu oplettend.
Dan zal de plostelinge beweging toeslaan en de aardse verschijningsvormen ook opschonen.

De donder is plotselinge beweging
De aarde beven. Dat wat stil en stabiel is komt in beweging.

In gedicht 3 “De helende werking van hemel en aarde” schrijft Sun Bu-er “Na een regenbui rollend over de top van de berg galmt op de bodem van de oceaan de donder”. In het commentaar van Dirkje op dit gedicht staat meer over de donder.