De zintuigen zijn soms als dieven. Voordat je het weet stelen ze je tijd en energie. Door achter de bevrediging van je smaak, geur, zicht, tast ed aan te rennen put je jezelf uit. Het kan namelijk altijd nog lekkerder, mooier, beter, luxer,… Zeker in commerciele winkelcentra worden de zintuigen op zo’n manier geprikkeld dat energie via de ramen van de waarneming naar buiten vloeit. In de hoop dat je iets koopt wordt je verleid.
Wandel je daarentegen in een bosrijke omgeving dan stroomt de energie van de natuur via diezelfde ramen naar binnen toe. Een strand of boswandeling laadt op.
Dit spel van de zintuigen staat in de Dao De Jing als volgt beschreven:
Fel licht verblindt het zicht.
Zoals geluid het oor verdooft,
Zo bederven vele geuren de smaak.
In het najagen en bevredigen van de zintuigen raak je verloren. Verlangens trekken je leeg.
Daarom besteedt de wijze aandacht aan de buik. De wijze brengt het uiterlijke tot rust en keert zich naar binnen. Zo wordt energie behouden.

Sun gaat een stapje verder door de relatie moeder-kind erbij te betrekkken. Als een ouder goed voor het kind zorgt bestaat de kans ( en veel culturen zijn hierop ingericht) dat het kind, als de ouder niet meer voor zichzelf kan zorgen, de zorg op zich neemt. Door alleen moeder te noemen in plaats van ouders zit er een gelaagdheid in dit gedicht. Het is niet de daoistische weg om doelbewust af te stevenen op een zorgbehoevende ouderdom en je kinderen als penisoen voorziening aan je te binden. Door alleen over het moederschap te schrijven spreekt Sun de aarde aan als moeder. Wie is de moeder en wie is het kind?
Ons sterfelijke lichaam hebben we tijdelijk in gebruik gekregen van moeder aarde. Als we onszelf als kind zien van de grote moeder en ons volledig door haar laten voedden en bij haar rusten zijn we dan niet als een tevreden kind aan de moederborst? De zintuigen naar binnen toe openen om ons lichaam als deel van de aarde te ervaren. Op zo’n manier dat de composterende werking die de aarde heeft ook in onszelf plaats vindt waardoor we van binnenuit gevoed kunnen blijven. Zoals je keukenafval naar de composthoop brengt en daar het fermentataie proces z’n gang laat gaan tot er vruchtbare grond uit het restafval ontstaat. Zo kun je emotionele, mentale en spirituele afval in je eigen lichaam composteren. Afval scheidden en naar de desbetreffende interne composthopen brengen. Als de eerste verteringsslag is gemaakt en je ervaart dat jij alles op z’n tijd aan kunt vind er een ommekeer plaats. De postnatale energie keert om naar het prenatale. In de oorsprong van het bestaan ligt de eeuwige eenheid als bron verborgen.