Sun Bu-er begint met een lichtvoetige aanmoediging dat het elixer snel gevonden zou kunnen worden. Als je door alle schijn heen continu de werkelijjkheid ziet heb je het elixer gevonden. Illusies, schijn, waanvoorstellingen, wie weet ze van realiteit te onderscheidden? De geest zelf laat ze vrij door in het hart de voogd opmerkzaamheid toe te schrijven. Deze oplettendheid hand in hand met je gezonde verstand is in staat schijn van werkelijjheid te onderscheidden. Als beoefenaar van de Dao gaat het hier ook om visioenen en visualisaties die in de schijnbare wereld plaats vinden maar niet in de lichamelijke realiteit neerslag hebben.

Een foetus in de baarmoeder krijgt ‘adem’ via de navelstreng. In de foetale fase is er geen noodzaak om met de longen of huid te ademen. Toch zal naar het einde toe van de zwangerschap het middenrif worden geactiveerd ter voorbereiding van de longadem buiten de baarmoeder. Bij dit voorgeboortelijk oefenen maar ook bij geborenen zal bij de middenrif beweging alle riffen mee werken. De kruin, het urogenitale rif en meer gaan als een soort blaasbalgen of zuigers tussen hemel en aarde pompen. Tijdens en na de zogenaamde ‘empty force breathing’ zal de huidadem ook meer ervaarbaar zijn en/of sterker aangezet worden. Zo kan de postanatale longadem stil komen te vallen en er overgegaan worden op de voorgeboortelijke adem. Een kalme pulsatie van kruin tot perineum of voetzool vervult de beoefenaar. Een donsveertje onder de neus blijft roerloos. Loos van emoties en gedachten everveert het hele wezen. Des te langer deze embryonale adem duurt des te meer verlichting de beoefenaar ervaart. Eén gedachte of emotie en het middenrif zal de postnatale adem roepen. Eén enkele voorbijtrekkende illusie en de zaligheid spat uiteen. Het gevoelige en spirituele middenrif pompt tussen hemel en aarde, tussen lichaam en geest het leven en de adem door je heen.

Hoe compassievol is Sun Bu-er dan met haar laatste gedichtregel. Illlusies, visioenen, droom beelden, komen en gaan. Niks is onwaar.

Oja, de drie eilanden zijn de drie dantiens; hoofd-, hart- en buikcentrum.
Uitgelijnd tussen hemel en aarde kan de geest verblijvend in het hart van het hart, thuis zijn in de hemel en het lichaam thuis van de aarde zijn. De adem verbindt in het lichaam en in de tijdelijkheid hemel en aarde.